Αφρισμένοι Δρόμοι
ΑΦΡΙΣΜΕΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙΦουσκωτό σκάφος: Ασφαλές και εύχρηστο
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι ένα όνειρο. Ένα πραγματικό όνειρο και μάλιστα
ιδιαίτερα μεγάλο. Τα στοιχεία που το συνθέτουν, θεία δώρα της φύσης: ήλιος,
γαλάζιος ουρανός, απέραντη πανέμορφη θάλασσα. Και μεις, δεν έχουμε παρά ν?
απλώσουμε τα χέρια μας ν? αγγίξουμε αυτή τη μεγαλοσύνη που απλώνεται
μπροστά μας.
Του Μπάμπη Κωνσταντάτου
Το φουσκωτό σκάφος είναι αυτό που έρχεται πρώτο στο νου σε όσους
τουλάχιστον θέλουν ένα φτηνό, εύχρηστο και ασφαλές θαλάσσιο μέσο.
Μερικοί το χαρακτηρίζουν (τώρα πια) μόδα, άλλοι επιμένουν ότι είναι μόνο
αξεσουάρ πολυτελείας, όπως και να ?χει κανείς δεν αντιλέγει ότι πρόκειται
για πειρασμό.
Έτσι είναι. Τα φουσκωτά σκάφη, βρίσκονται σήμερα στο απόγειο της δόξας τους
και αυτή η επιτυχία εκτός των άλλων συνοδεύεται και από μία αδιάλειπτη
εξέλιξη.
Στις ναυτικές εκθέσεις -ελληνικές και ξένες- συγκεντρώνουν το μεγάλο
ενδιαφέρον του κοινού, επιβεβαιώνοντας την εμπορική τους επιτυχία, η οποία
οφείλεται στην ευχρηστία, την ασφάλεια και την απόλαυση που προσφέρουν στη
θαλάσσια διακίνηση. Είτε προορισμός είναι η διπλανή παραλία είτε η άλλη
άκρη του Αιγαίου, είναι τέτοια η ποικιλία της γκάμας των φουσκωτών που ο
ενδιαφερόμενος θα βρει αυτό ακριβώς που θέλει. Αρκεί βεβαίως να ξέρει τι
θέλει.
H ιστορία του φουσκωτού σκάφους ξεκινά λίγο πριν τον τελευταίο μεγάλο
πόλεμο.
Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε σαν σωστικό. Γρήγορα όμως αποκαλύφθηκαν οι
δυνατότητες αυτής της «σαμπρέλας» ή «φούσκας» και το φουσκωτό σκάφος πέρασε
στο χώρο της αναψυχής. Πρώτη η «Ζodiac» γέμισε την αγορά. Στη συνέχεια
δραστηριοποιήθηκαν έντονα οι Ιταλοί και το φουσκωτό άρχισε ν? αποκτά μεγάλη
δημοτικότητα. Αεροθάλαμοι από ανθεκτικό υλικό που γεμίζουν εύκολα και
γρήγορα από μία τρόμπα ποδιού, ένας ξύλινος καθρέφτης για τη στήριξη της
εξωλέμβιας, ξύλινα πατώματα που εφαρμόζουν με την πλήρωση των αεροθαλάμων
και... έτοιμο ένα σκάφος που πάει παντού και γρήγορα.
Ακριβώς έτσι. Πάει παντού, όσο δηλαδή αντέχει αυτός που βρίσκεται πάνω του
και το χειρίζεται. Αυτό δεν έχει ανάγκη. Θαλάμοι γεμάτοι αέρα είναι, ό,τι
και να γίνει, θα πλέουν στην επιφάνεια. O χειριστής χρειάζεται να έχει τα
«κότσια» να τους κατευθύνει.
Τα πρώτα λοιπόν αυτά φουσκωτά, με τα ξύλινα πατώματα και τη μαλακή καρίνα,
πλέουν σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, αλλά δεν πλέουν καλά. Τους λείπει
το_ από κάτω. Το εκτόπισμα, το «V» ακριβέστερα, αυτό που θα σπάσει κατά
κάποιο τρόπο το κύμα και θα εξομαλύνει την πλεύση.
Σε κάποιο πανεπιστήμιο της Αγγλίας, μερικοί ανήσυχοι φοιτητές,
εκκολαπτόμενοι ναυπηγοί, σχεδίασαν και κατασκεύασαν μια ξύλινη γάστρα
εφαρμόζοντας γύρω της αεροθάλαμους. Αυτό ήταν. Δόθηκε το εναρκτήριο
λάκτισμα και οι Ιταλοί άρπαξαν την ιδέα και έφτιαξαν το πρώτο φουσκωτό RIB
(Rigid-Inflatable-Boat). Δηλαδή το συνδυασμό του άκαμπτου και του πνευστού,
στην υπηρεσία της πλεύσης.
Σήμερα, όταν μιλάμε για φουσκωτό εννοούμε «RΙΒ», δηλαδή σκάφος με
πολυεστερική γάστρα. Το συμβατικό φουσκωτό πάει να εξαφανιστεί. Εντελώς
άδικα κατά τη γνώμη μας. Κι εδώ, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μόδα. Να
γιατί: κάποιος που θέλει ένα μικρό βαρκάκι, μέχρι 4 μέτρα, για κοντινές
βόλτες από εκεί που θα ρίξει στο νερό, γιατί θα πρέπει να πάρει ένα «RΙΒ»
και να υποχρεωθεί στη διαδικασία της ρυμούλκησής του με τρέιλερ και τη
δυσχρηστία της άκαμπτης κατασκευής, που η προσφορά στην πλεύση της δεν
καλύπτει την εργονομικότητα του «πακέτου».
Συνεπώς, ακόμη και για φουσκωτά σκάφη λίγο μεγαλύτερα των 4 μέτρων, μέχρι
4,20, η λογική προτείνει συμβατικό. Τόσο λόγω ευχρηστίας, όσο και για
λόγους κόστους, ή εν πάση περιπτώσει για το λόγο που στο χώρο του
αυτοκινήτου συνήθως ονομάζουμε value for money (σχέση απόδοσης/κόστους).
Από τη διάσταση αυτή και πάνω, η λύση του φουσκωτού με πολυεστερική γάστρα
είναι εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενη. Τους λόγους θα τους εξηγήσουμε σε άλλη
σελίδα._Μ.Κ.
ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ & ΠΟΛΥΕΣΤΕΡΙΚΑ ΦΟΥΣΚΩΤΑ ΣΚΑΦΗ: ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ
ENA συμβατικό φουσκωτό σκάφος με συνολικό εξωτερικό μήκος, 4,20 μέτρων με
μια εξωλέμβια 25 ίππων δεν ζυγίζει συνολικά πάνω από 120 κιλά, τα οποία
καταμερίζονται στα τρία. Δηλαδή, 30 κιλά οι αεροθάλαμοι διπλωμένοι, 40 κιλά
τα ξύλα, και 50 κιλά η εξωλέμβια.
Όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά εύκολα καταρχήν βολεύονται στο πορτ-μπαγκάζ και
τη σχάρα του αυτοκινήτου. H συναρμολόγηση και το δίπλωμα μετά τη χρήση,
είναι υπόθεση ενός τέταρτου της ώρας.
Ας δούμε όμως και το κόστος.
Τα συμβατικά φουσκωτά δεν είναι ακριβά. Τουλάχιστον είναι κατά πολύ
φτηνότερα από τα φουκωτά RIB.
H τιμή τους κυμαίνεται από 500.000 έως 800.000 δρχ. για σκάφη με μήκος γύρω
στα 4 μέτρα, ανάλογα με την εταιρία κατασκευής.
Υπάρχουν κατασκευαστές που ισχυρίζονται ότι τα φουσκωτά τους είναι
ακριβότερα γιατί είναι ενισχυμένα, βαρέως τύπου κ.λπ., κ.λπ. Ασφαλώς έχουν
δίκιο και δεν αμφισβητούμε ούτε τα λεγόμενα τους, ούτε την ποιότητα των
προϊόντων τους. Όμως, σε τι θα σας χρησιμεύσει ένα σκάφος με ενισχύσεις για
να πηδάνε πάνω_ λοκατζήδες με άρβυλα και να μην παθαίνει τίποτα;
Μηχανή. Εδώ είναι τα δύσκολα. Οι εξωλέμβιες έχουν δυστυχώς ακριβήνει πάρα
πολύ.
Μια εξωλέμβια 10 ίππων, που μπορεί να κινήσει ικανοποιητικά ένα φουσκωτό
3,20 μέτρων, κοστίζει γύρω στις 500.000 δρχ. ενώ μια 25άρα φθάνει τις
750.000 δρχ. (οι τιμές «παίζουν» από εταιρία σε εταιρία ±15%).
Αυτά όμως είναι όλα τα έξοδα. Με 1.200.000 δρχ. περίπου, αποκτάτε ένα
θαυμάσιο 4μέτρο φουσκωτό με μια 25άρα εξωλέμβιο που θα το μεταφέρετε εύκολα
και αυτό με τη σειρά του θα σας πάει όπου θέλετε για όσο αντέχετε.
H δεύτερη κατηγορία φουσκωτών, όσα δηλαδή διαθέτουν πολυεστερική γάστρα,
απευθύνονται σε όσους επιζητούν να καλύψουν αυξημένες ανάγκες και βεβαίως
είναι διατεθειμένοι να υποστούν την ταλαιπωρία της ρυμούλκησης και πάνω απ?
όλα το αυξημένο κόστος.
Σκάφος με πολυεστερική γάστρα (RIB) θα διαλέξετε από 4,30 μέτρα και πάνω.
Τα πλευστικά του πλεονεκτήματα, καλύπτουν το κόστος και τη δυσχρηστία του
άκαμπτου έναντι του συμβατικού, από αυτό το μήκος και πάνω.
Ένα RIB 4,50 μέτρων κοστίζει από 1,5 έως 2 εκατομύρια δρχ. και πάλι ανάλογα
με την εταιρία κατασκευής. Το ποιο είναι καλύτερο, δεν μπορούμε να το πούμε
τόσο απλά. Σίγουρα όμως υπάρχουν διαφορές σε ίδιου μεγέθους RIB, οι οποίες
συνήθως ανακαλύπτονται εκ των υστέρων απο τους ιδιοκτήτες.
Ένα τέτοιο σκάφος χρειάζεται εξωλέμβιο κινητήρα από 40 έως 60 ίππους, ο
οποίος με τη σειρά του κοστίζει από 1.200.000 έως 1.500.000 δρχ. Αν
υπολογίσετε, το τρέιλερ που βέβαια είναι απαραίτητο και κοστίζει 200.000
δρχ. στην απλούστερη περίπτωση, τον έξτρα εξοπλισμό (φώτα, ρεζερβουάρ
κ.λπ.), ο συνολικός προϋπολογισμός φθάνει τα 3,5-4 εκ. δρχ. Υπολογίστε
ακόμα τη διαδικασία τοποθέτησης κοτσαδόρου (και το κόστος του) στο
αυτοκίνητο καθώς και την άδεια ρυμούλκησης.
Με όλα αυτά δεδομένα έχετε πια ένα σκάφος που πάει παντού. Έτσι σας είπε
τουλάχιστον ο πωλητής, και δεν έχει άδικο. Πράγματι ένα RIB 4.50 έως 5
μέτρα μπορεί να ταξιδέψει παντού και με όλους τους καιρούς.
TO ΔΙΠΛΩΜΑ, OI «ΓΛΙΣΤΡΕΣ» KAI ΑΛΛΑ TINA...
H ΘΑΛΑΣΣΑ μπορεί να μοιάζει, αλλά δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Υπάρχουν
κανονισμοί και νόμοι στη θαλάσσια διακίνηση, που καμιά φορά είναι πιο
αυστηροί κι απ? αυτούς της ξηράς. Για να πέσει ένα σκάφος στο νερό, ακόμη
κι αν είναι μήκους 3 μέτρων με κουπιά, πρέπει να είναι λεμβολογημένο.
Δηλαδή, έχοντας τα αποδεικτικά αγοράς σκάφους και μηχανής, θα πρέπει να
πάτε στο λιμεναρχείο της περιοχής σας να τα καταθέσετε μαζί με μια αίτηση
και τα σχετικά χαρτόσημα και να σας δώσουν την άδεια εκτέλεσης πλόων.
Αν δεν την έχετε, όταν σας γίνει έλεγχος, δικαιολογίες όπως «μου το χάρισε
ο ξάδελφος μου» δεν πιάνουν. Σας κατάσχουν το σκάφος μέχρι ν? αποδείξετε
ότι είναι δικό σας. Όπως ακριβώς(;) δηλαδή συμβαίνει και με ένα αυτοκίνητο
ή μια μοτοσικλέτα.
Αν θα ψαρεύετε με το σκάφος, πρέπει να ζητήσετε να σας βγάλουν και άδεια
αλιείας για το σκάφος, αλλά και ατομική. Αυτά μη σας τρομάζουν είναι εύκολα
και δεν κοστίζουν πολύ. Περί τις10.000 δρχ. όλα μαζί. Στην άδεια χειριστού
ταχυπλόου, είναι το πρόβλημα. Και μη διανοηθείτε να βγείτε με το σκάφος σας
στη θάλασσα το καλοκαίρι χωρίς αυτή, όταν η μηχανή σας είναι πάνω από 8
ίππους. Πρώτη ποινή 100.000 δρχ. χωρίς δεύτερη κουβέντα.
H διαδικασία για να βγάλετε αυτή την άδεια, είναι τόσο αστεία, όσο και
ανώφελη, ώστε κάποιες φορές έγινε αιτία να μην αγοράσει κάποιο σκάφος.
Αδιαφορείστε για τη φαιδρότητα του θέματος, πηγαίνετε στο Κεντρικό
Λιμεναρχείο του Πειραιά, καταθέστε τα δικαιολογητικά παίρνοντας το
βιβλιαράκι το οποίο θα μελετήσετε, γιατί από κει θα ερωτηθείτε, για να σας
κρίνουν αν είστε άξιοι καπετάνιοι της βάρκας σας. Δείτε το το θέμα με
χιούμορ και στη συνέχεια οι εξοδοί σας στη θάλασσα θα σας μάθουν όσα πρέπει
να μάθετε.
Γιατί δεν υπάρχουν «γλίστρες»;
Όμως, για να ξεκινήσετε την πρώτη σας θαλασσινή βόλτα με το νεοαποκτηθέν
σκάφος, πρέπει αυτό να το ρίξετε στο νερό. Κι εδώ υπάρχει ένα ακόμη «μικρό»
προβληματάκι. Οι γλίστρες.
Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα ιστορία.
Το κράτος, έδωσε το δικαίωμα στους Ναυτικούς Ομίλους να κλείσουν ορισμένα
τμήματα των παραλιών προκειμένου να γίνονται θαλάσσιες αθλοπαιδιές. Οι
Όμιλοι αυτοί έχουν φτιάξει και γλίστρες να πέφτουν μέσα σκάφη.
Ως το 1992, αυτές οι γλίστρες, χρησιμοποιούνταν από όλους τους ιδιοκτήτες
μικρών πλεούμενων. Το αντίτιμο (που εισέπρατταν οι Όμιλοι) ήταν 300-500
δρχ., αλλά κάποια στιγμή, οι τελευταίοι αποφάσισαν να_ απαγορεύσουν την
είσοδο και τη χρήση αυτών των «ραμπών» από το κοινό. Έτσι, και παρά τις
κατά καιρούς υποσχέσεις των αρμοδίων το πρόβλημα παραμένει και βεβαίως με
την αύξηση των σκαφών, οξύνεται συνεχώς.
Οι διαθέσιμες σήμερα το κοινό γλίστρες είναι αυτή του N.O. ΚΑΛΑΜΑΚΙΟΥ για
όσους θέλουν να βγουν στο Σαρωνικό και η γλίστρα του N.O. του Ματιού για
τον N. Ευβοϊκό. Βέβαια, αν διαθέτετε τετρακίνητο αυτοκίνητο είναι πιο
εύκολα τα πράγματα, αφού μπορείτε να διαλέξετε παραλία για να ρίξετε το
σκφάφος σας.
Αλλά σίγουρα παραμένει το πρόβλημα της φύλαξης αυτοκινήτου και τρέϊλερ, τα
οποία παρατημένα σε μια παραλία, «φωνάζουν» ότι ο ιδιοκτήτης τους σίγουρα
μακριά._Μ.Κ.